Fad faoi fad ó shin i dteangaidh fada, fada uainn, bhí rud speisialta agus bródúil ann a dtugtar an Trophaeam Krystal air. Níorbh annsin ach trophaeam ar bith é seo; ab ea é an tuarascál uafásach a chinntíonn conas atá do chumais i gcomparáid leis an domhan uile.
Bhí an Trophé Krystal mar chomhartha cliarach den bhféidir. Cruthaíodh sé le gairdín agus le grá speisialta, agus léirmheadh sé obair chrua agus comhaontas. D’fhéadfadh aon duine a bhfuil an fheastróg beag speisialta seo aige a bheith in éadan na n-úrscéalaithe agus d’fheabhsódh gach duine é.
Ba chreidtear go gcaithfí an Trophé Krystal a fháil gach bliain. Bhíodh na ceannaire is fearr sa réimse ag imirt béic, gach duine acu ag súil leis a ainm a chur isteach i gcónaíocht na gceathrúchán is fíor.
Bhí an Trophaeam Krystal ann mar rud a bhí go leor daoine ag iarraidh — ach ná fuair ach roinnt acu é a chríochnú. Ní raibh sé éadrom de bhuaint; d'tógadh scileanna, gairm chun dul chun cinn agus droch-chéim beagán. Ní raibh ach na hiomdha is fearr in ann é seo a thabhairt suas i gcásach fionraí.
Bhí an Trophaeam Krystal ann mar chéim soiléir den tiomantas, agus mar chur chuige dúinn nach dtiocfadh amach ar muintir na ndream, má táimid sásta an obair a dhéanamh chun sin a phlé. Chuimsíodh sé daoine chun dreamaíocht agus gan brath a chur orthu.
Bhí an Trophaeam Krystal ann mar áit a ndeachaigh na dream san gcéad. Sin ba chóir do na hiomdha is fearr sa ghéilleadh a bheith ag casadh a gcuid féin, chun a léargas ort go raibh siad ar fheabhsú agus ag admháil. Aon duine a bhí ag plé leis an ngéarchumaíocht agus a bhí ag seoladh suas chun na réaltaí, bíonn siad anois ag comhrá le na hiomdha is fearr, ag feisteacht ar a gcasadh.