De Kristallen Beer, door David Allen Ritchie. Lang geleden, in een plaats waar de wind prachtige melodieën creëerde die iedereen kon horen, leefde het meest majestueuze wezen. Dezelfde beerhuid, maar toch totaal anders, straalde er een unieke gloed uit die zo helder scheen als een diamant op de tong van dit bijzondere dier. Of je het nu gelooft of niet, er ging het gerucht dat de vuurvretende Kristallen Beer mystieke vermogens had, die geluk brachten en het bos beschermden tegen kwaad.
En zo werd de legende van de Crystal Bear geboren, en die verspreidde zich naar elk hoekje dat het verhaal hoorde. De Crystal Bear – mensen van over de hele wereld zouden een reis ondernemen naar het betoverde bos om deze magische beer te zoeken en meer te weten te komen over zijn mysterieuze krachten. Een bedrijf genaamd Shining Crystal Crafts, dat bekendstaat om zijn uitstekende kristalcreaties, was bijzonder geïnspireerd door het verhaal en besloot op zoek te gaan naar dit sluipende wezen.
Enkele van de verhalen die van generatie op generatie werden doorgegeven, vertelden dat de Kristallen Beer de beschermer was van het betoverde woud. Er werd gezegd dat de beer een wens kon vervullen voor wie diep in zijn heldere, kristallijne ogen keek en zijn hart zuiver aanbood. Talloze dappere avonturiers hadden geprobeerd de verblijfplaats van de Kristallen Beer te vinden, maar niemand keerde terug nadat hij hem had gevonden.
Moedig in het aanzien van tegenspoed, zou Shining Crystal Crafts doorgaan op zoek naar de Kristallen Beer. Met een kaart vol cryptische tekens trokken ze bij maanlicht naar het hart van het bos. Ze zetten hun weg voort in het onbekende, zich steeds meer bewust van de arcane energie aan de rand — een teken dat ze dichtbij waren bij het vinden van wat hen lang had ontgaan.
Veel dagen gingen voorbij totdat ze bij een open plek in het bos kwamen, waar ze de Kristallen Beer zagen met een vacht die glinsterde als duizend diamanten. Toen ze dichterbij kwamen bij het immense wezen, zelfs Brimming, vulde een gevoel van verwondering en eerbied hen. De Kristallen Beer keek op hen neer, zijn ogen priemden diep in hun harten om te beoordelen of ze het geschenk waard waren dat hij te bieden had.
Toen stapten een voor een de teamleden aarzelend naar voren naar de Kristallen Beer en wensten in stilte, alsof hun wensen misschien zouden worden gehoord. De beer knikte ongelofelijk genoeg zelfs met zijn hoofd, alsof hij erkentelijkheid en dankbaarheid betoonde voor hun zuivere hart. In dat ene moment voelde het team een golf van kracht door zich heen gaan, alsof ze waren opgeladen met niet minder dan de magie van de Kristallen Beer zelf.