I mbaile beag, ag bun sléibhte scáilte, bhí cailín óg ar a dtugtaí Lily. Bhí curiosacht ar Lily, an cailín bheag, agus thógadh sí suas lena díoghalacha, agus is maith léi siúlóid i measc na gcoillte agus na réaltach a bhí timpeall dá teach. Lá amháin, ag siúlóid trí an coill, chuaigh sí ar eala Crístal a bhfriochraíonn. Agus níor sheemh an eala seo cosúil le haon eala eile a bhí fágtha ag Lily riamh, bhí a ndathanna ag tincrú faoi shol an lae mar dhiaimhndí agus ag scaoileadh beamacha reinte go dtí na crainn ar fad timpeall.
Agus a raibh sí buailte leis an ndradaithe geal den eala criostail, sísigh Lily láimh chreathach agus chaoidh sí a corp glan, fuar. Fuair sí dearmad nuair a thosaigh an t-eala ag gluaiseacht, ag leathnú a gcroiceann go ciúin agus ag éirí san aer. Níor thaitin le Lily a leanúint, na mothais iontach agus codlata mar nach raibh a leithéid riamh aici saoil á lorg uirthi. Bhí siad ag éirí suas isteach san aer, agus d'fhéach Lily ar an mbáile ina raibh siad ag fanacht ag dul níos faide agus níos faide uaidh, pointeán solais i gcoinneálach an gach uile.
Chuaigh Lily ar an eala a thógáil, trí na scamaill d'fhaca sí gunna chrionscail ag glimreadh agus ag casadh; ba é eala draíochta é! Bhí cuid acu den tuairim go dtógfadh sé comhraideacha agus go ndéanfadh sé iad fírinne, go gcuirfadh sé mianta i bhfeidhm, go tabharfadh sé amach na scileanna folaithe i ngach duine a chreid sa draíocht aige. Agus an eala ag bata leathanaigh, casta sé geasa athraithe ar Lily, codlatachas laigean ag teacht uirthi go croí agus a ceann á líonadh le híomhánna gan chríoch.
Ar imeachtaí Lily agus an eala chrionscail, tháinig siad i dteagmháil le go leor créatúr iontacha agus áiteanna draíochta. Chuamar siad go dtí palás crionscail oighir leis na síoga sneachta, a rinceadar sna análacha fuar. D'impigh siad go bun na farraige, áit a lánradh na sirení le haeráin uafásacha i gcraiceann futhach na farraige. Thug an eala crionscail Lily go dtí amaí agus áiteanna níos faide agus i ngach uillinn thaispeáin sé di an draíocht, an áilleacht atá sa вселенная nach raibh a fhios aici ach a bhí ann cheana féin do dhaoine a creid sa draíocht.
Chonaic Lily féin i bhfóirmeacha nua trí a turas. D'fhoghlaim sí gurab fhéidir léi níos mó agus níos dona ná mar a cheap sí; uaigneach, neartmhar, in ann. Ag an taobh lei ba ea an eala crionna a lig di glacadh leis na dúshláin is déanaí gan stró agus os cionn na coimhlintí nach raibh sí riamh ábalta a aithint, níos mó fós a bheith in ann iad a réiteach. Agus chonaic siad uile i dteannta a chéile é, buarthaí agus ceanntraí uaigneasa agus cinnteacht iomlán go raibh sé seo an bogadh ceart, agus chomh mhór sin nach raibh aon duine in ann súil leis, le intinn oscailte agus croíneanna oscailte.
Agus ar deireadh, thit an ghrian taobh thiar den tslíbh ar fhad, agus thug Lily agus an eala crionna leo féin ar ais chuig an áit ar dtús a dturas laistigh den oidhreacht den fhramh. Scor arís ag bualadh ballaí agus d'athraigh an t-eala ar ais go stát crionna, a súile ag scintil le buíochas agus grá. Bhí a fhios ag Lily go raibh a gcuid ama le chéile imithe agus go mbeadh an draíocht agus an caidreamh a fuair sí san eala crionna beo go deo in a croí.
EN
AR
FR
DE
IT
PT
RU
ES
BG
HR
CS
DA
NL
FI
LV
ID
IW
TL
CA
SV
RO
NO
KO
PL
JA
HI
EL
UK
VI
HU
TH
TR
FA
AF
MS
GA
IS
LA
NE
SQ