In oppido parvo, ad radices montium nebularum, erat puella quaedam iuvenis nomine Lilium. Erat autem Lilium puella curiosa, cuius animus ad aventuras propensus erat, et amabat ludere inter silvas et prata quae domum eius cingebant. Quadam die, per saltum vagans, invenit crystal Swan quod scintillabat. Et iste cygnus non erat similis ulli alii cygno quem Lilium umquam viderat: pennae eius micabant sub sole velut diamantes et radios irides mittunt ad omnes arbores circumstantes.
Obstupens coruscatione illius cygni crystallini, Lilium manum tremulam porrexit et tetigit corpus eius levem et frigidum. Oculi eius latius patuerunt dum cygnus in motum veniebat, alis leniter extendentibus, dum in aera tolleretur. Lilium nihil moratus est, sequi statuit, sensibus stuporis et voluptatis qualis numquam antea in vita sua expertus esset. Nunc super aethera volabant, et Lilium videbat oppidum ubi habitabat longius semper recedere, quasi punctum lucis inter universa.
Lilium sentiebat cygnus surgere, per nubes videre poterat alas crystallinas micare et versari; erat cygnus magicus! Alii putabant somnia capere et in realitatem vertere, vota efficere, latentia ingenia in iis revelare qui in eius magicam vim credunt. Et dum cygnus alis flappabat, incantationem mutationis super Lilia misit, sensum audaciae cor eius occupantis et caput ejus visionibus infinitis implentis.
In itineribus Lilii et cygni crystallini, multas creaturas mirabiles et loca magica invenerunt. Ad palatium crystallinum glaciei cum nymphis nivis profecti sunt, quae in halitu frigido saltabant. In ima maris descenderunt, ubi sirenæ speluncas sub aqua tristibus carminibus implebant. Cygnus crystallinus Liliam ad tempora et loca longius duxit, et in omni angulo ei magicam vim, pulchritudinem universi ostendebat, quam vix imaginari poterat, sed jam spirare in iis qui credebant.
Lilium per eorum iter nova se ipsa videre coepit. Intellexit se maiorem et fortiorem esse quam putaverat; audacem, robustiorem, peritam. Cui socius erat cygnus crystallinus qui eam adhibere difficultissima negotia et vincere casus quos numquam intellexerat, immo minus regere potuerat. Et omnia simul obiere, furores et momenta terroris et certitudinem absolutam hoc rectum esse factum et tam multa ut nemo praevidere potuisset, mente ac corde aperto.
Et post tempus, sol post montem remotum occidit, Lily et cygnus crystallinus iter faciebant quo coeperant in erratione silvae. Novissimo alarum motu cygnus rursus in statuam ex crystallo versus est, oculis scintillantibus gratiarum actione et amore. Lily noverat tempus eorum simul esse confectum et magica atque amicitia quam in cygno crystallino invenerat semper in pectore suo habitatura.
EN
AR
FR
DE
IT
PT
RU
ES
BG
HR
CS
DA
NL
FI
LV
ID
IW
TL
CA
SV
RO
NO
KO
PL
JA
HI
EL
UK
VI
HU
TH
TR
FA
AF
MS
GA
IS
LA
NE
SQ